'Lastige vragen' bij het thema van de Klimaatwake 23 april -  Ingeborg de Lange

Laat ik het zo zeggen: ik word dagelijks bedolven onder lastige vragen. Aan mij de kunst om er een onderscheid in te maken, niet alles even belangrijk te vinden en mij niet met alles te bemoeien. Net als het opvoeden van je kinderen: 'pick your battles'. Maar lastige vragen zijn er zeker, niet alleen in meningenland of informatieland maar ook praktisch, hoe en waar en wat ik koop of besteed of laat gaan.

Nu werk ik op een school waar ik altijd veel collega’s heb, die Moslim zijn. Zo had ik tot voor kort een ontzettend aardige, aimabele, leuke en betrokken directeur. Hij was erg gelovig en dat waardeerde ik zeer in hem.

Toch raakten we geregeld in discussie. Ik begon dat over de groene Moslims waar hij nog nooit van had gehoord, ook gaf ik hem een kadootje voor zijn net geboren kleinkind, het boekje van de groene grootouders waarin zij een vlammende en hoopvolle brief aan hun kleinkind schrijven. Ja, en wat moet je dan als je een reisbureau wilt opzetten naar Marokko en de gemakkelijkste manier om daar te komen, toch vliegen is?

En wat moet je als je vleesmijdende collega begint over het onverdoofd slachten van dieren? En zij over alles een mening heeft? Dan neem je haar een keer apart en zeg je op fluistertoon, weet je…. Ik weet hoe lastig het is, lastige vragen blijven lastige kwesties maar vandaag even niet en ook geen politieke zaken, ok? Dat vind ik een goed plan, ik ben het ook wel eens moe, al die misstanden en denk: Ach, wat kan mij het schelen…

Vandaag is het anders: Mijn collega’s vieren het Suikerfeest, het is een prachtige, zonnige dag en ik zie overal mensen met dienbladen lopen in hun mooie kleren, spiksplinter nieuw, ze stralen een voor een!

Ik wens iedereen die ik tegenkom, EID MOEBARAK en iedereen reageert enthousiast, we geven elkaar soms een hand. Een groepje fladderende gehoofd doekte vrouwen lopen in exact dezelfde pas over het zebrapad, het is een filmisch gezicht, er drentelt een klein meisje achteraan, ook in fladderende doeken gehuld. Ze ziet een man in lang donker gewaad en rent op hem af, springt in zijn armen en wordt liefdevol omhooggetild, hoog in de lucht… Iedereen lacht, het is een prachtige dag: geen ruimte voor lastige vragen nu, ook ik geniet van hun vrolijke feestelijkheid!